Sa
shpejt qe iken jeta ! Ajo hap krahet e saj te brishte dhe merr
fluturimin e larget per te na cuar ne horizonte te panjohura per ne.
Momentet zgjazin kaq pak sa nganjehere me duket se lumturia te rreshqet
nga duart pa e kuptuar aspak dhe nga femjieria jeta mbetet vec nje
kujtim i embel dhe i ngrohte qe te ngjadh shume nostalgji.Koha ecen edhe
pse ne nga njehere nuk duam.
Shpirti
na kerkon qe perhere te mbetemi femije te ngelimi te vegjel e te
pafajshem te vrapojme mes luleve duke qeshur e kenduar te kapur per dore
. Por gjerat ndryshojne befasisht dhe ne te gjithe bashke me to.Troket
ne dere ai cast kur bota merr te tjera ngjyra gjithcka na duket me e
madhe ,e tashme jemi rritur. Ne zemren e brishte ndizet nje drite e re e
forte e shkelqyer e na duket se jeta vec ne na pret , ta ndjekim ta
pushtojm fort ne krahe , ti flasim cdo deshire cdo enderr ti japim te
ardhemn tone . Sa plane sa mendime e ide na vlejne ne shpirte qe duanm
te shperthejne , te lulezoje , te tregojme q e jemi ketu se e duam boten
, i duam edhe njerzit .
E
ardhmja na duket kaq magjike e mistershme sa mezi presim te zgjasim
duart e ta perkellelim ta bejm tonen te jetojme cdo cast te saje me
pasion e entuziasem ,te ndjejme lumturine por edhe lotet. Cdo dite
zgjohemi me nje enderr te re , cdo mengjes nje tjeter ylber duam te
kapercejme ,kurre nuk ngopemi ,se per ne gjerat jane kaq te bukura krejt
te verteta. Ajo qe gjithmon kam dashur te bej ne jete eshte te jem nje
mjeke per femijet . Asgje nuk ka per mua me te rendesishem se sa te
gjendem mes femijeve qe kan fatin e keq te vuajne aq shume. Eshte kaq e
bukur te ndihmosh krijesa aq te vogla e te embla , t'iu falesh nje
buzqeshje t'iu dhurosh nje shprese per nje te ardhme qe gjithcka te jete
me e mrekullushme.
Secili
nga ne ne kete bote e do pak ngrohtesi dhe do ishte kaq e vecant te
mund t'ia dhuroja dikujt aq me shume vogelusheve fate keq. Sikur te mos
ishin endrrat e te vegjelve vetem trishtim do te ndje hej kudo se
iluzionet tona e mbajne shpresen te gjalle bejne qe nje diell i dyte te
shkelqeje fort mbi njerzine . Jeta do ishte krejt fantastike sikur te
jetohej me endrrat e brishta te nje femije.
Veçoritë e veprës
Titulli: Zonja Bovari
Autori: Gustav Flober
Lloji: novelë
Gjuha: Frëngjisht
Koha dhe vendi ku është shkruar: Croisset, Francë, 1851-1857
Data e publikimit të parë: 1857
Rrëfyesi
Në
kapitullin e parë, shokët e Sharlit tregojnë historinë në vetën e parë
shumës “ne”. Është e paqartë nëse flet e gjithë klasa apo një person.
Deri në fundin e novelës, një person i tretë e tregon historinë.
Megjithëse rrëfyesi duket objektiv, ai shpesh e bën opinionin e tij të
ndihet, në veçanti përpjekjet qesharake të personazheve të tij të duken
të sofistikuara.
Pikëpamja
Kapitulli
i parë tregohet nga perspektiva e një apo më shumë shokë klase të
Sharlit. Pas kësaj, ne e shohim botën sipas syve të Sharlit momentalisht
para se të prezantohet me Emën. Pjesa më e madhe e veprës tregon
mënyrën se si ajo i përjeton ngjarjet, megjithëse gjithmonë në vetën e
tretë dhe ndonjëherë duke na dhënë një paraqitje të shpejtë në mendjen e
të tjerëve. Pavarësisht faktit që rrëfyesi e kufizon vëmendjen drejt
Emës, gjithsesi, ekziston një përzierje e vëzhgimeve objektive të
sjelljes së saj dhe e mendimeve subjektive pra të ndjenjave dhe
mendimeve të saj. Floberi gjithashtu shpesh përdor ligjëratën e drejtë,
integrimin rrëfyes të mendimeve dhe të
Njeriu
ne te gjitha koherat ka qene ne lufte me drejtesine ,si brenda vetes
dhe jashte saj.Vete si natyre ai e ka te pamundur te rrije i qete dhe i
pa tundur ne levizjet e jetes,qofshin keto te duhurat apo te gabuarat.Me
te qarte kete mendim na i japin 2 autoret F.Kafka dhe Shekspiri me
veprat e tyre te famsheme Procesi dhe Makbethi.
Procesi
paraqet historine e Josef K.-se paraqet historine e cdo njeriu,si
trashegues I mekatit fillestar.Njeriu u debua nga parajsa dhe akuzohej
se kishte mekatuar kunder ligjit burimor,ligjit te pare.Ne kete
bote,njeriu po lane pasojat e mekatit original. Ai nuk e kupton nese
ndodhet ne burg apo eshte I lire dhe as se cili eshte e c’pune kane te
tjeret me te.Ajo c’ka nis si drame e dyshimit mbaron si drame e fatit
njerezor.Jozef K iste nje nenpunes i larte banke,qe gezon respektin e
pergjithshem,dhe ketu ne roman perfaqeson njeriun e ndjekur dhe te
persekutuar nga nje force e erret dhe e padukshme.Duke mos ditur kujt
t’i besoje dhe ku te kapet,ai ulet vete te perpiloje mbrojten e vet ne
te cilen kerkon falje per cdo gje qe ka bere,duke firmosur keshtu aktin e
fajesise dhe denimin e vet.Kjo force pervec se e erret eshte edhe kaq e
dyshimte.Ne lidhje me Jozef K sistemi zhvillon nje process te caktuar i
cili eshte llogjikisht i pa arsyeshem dhe thjesht mekani k.Por absurdi
lind ne momentin kur edhe pse ky gjyq i pakuptimte merr vendimin per ta
vrare,ai nuk eshte aspak i shqetesuar dhe i prêt me seriozitet
Xhelatet.Kjo eshte nje zgjedhje gjeniale e Kafkes dhe tregon se
drejtesia nuk funksionon sipas logjikes se njeriut,por sipas ligjit te
me te fortit.Pra eshte nje sistem ku njeriu eshte I denuar te
