Me detin lind dhe largohet dashuria. Me valet vijne iluzione qe me kalimin
e kohes mund te hollohen ne kripe, ashtu si dhimbja kur kthehet ne nje
rrjedhe te heshtur dhe te hidhur me lote.
Aty ku jemi ti dhe une…duke krijuar skenen fantastike dhe te zakonshme te
dy personave qe ndoshta duhen, qe nga shkolla ose ditet ne plazh.
Ti me dike, une me fantazmen tende. Gjithmone.
E pathyeshme dhe e panjohur, publiku dhe laku klandestin qe vazhdon te
lidhe shpirtin tone. Flladi eshte zeri tend ne veshin tim, muzika qe luhet
brenda universit tend jane fjalet e mia.
Cfare mjerimi qe eshte, trillojme cdo dite vetem qe mos te degjojme zemren.
Qe te pretendojme qe e kaluam te shkuaren, gje qe I frikesohemi ne te
tashmen. Per te vazhduar me jeten tone te rreme, te zgjidhur dhe te lumtur…
Lexo me shume...
No comments :
Post a Comment