Cajld Harold koment dhe analize ( Bajroni )

Cajld Harold koment dhe analize ( Bajroni ) Cajld Harold koment dhe analize ( Bajroni )

Cajld Harold eshte nje poeme liriko-epike e Bajronit,veper tipike romantike krijuar nga ditari I Bajronit.

Perbehet nga kater kenge te gjata, me mbi 500 strofa .Ka trajten e nje rrefimi te lire, me strofa spenseriane 9 vargeshe me varg pesekembesh jambik. Kjo lloj strofe te le mjaft hapesire per pershkrime dhe I shkon pershtat asaj c’ka Bajroni deshiron te na percelle mes rreshtave.

Midis tyre ka dhe intermezzo me strofa 4 vargeshe.

Kush u beson psherëtimave

Të femrës që mbush sytë?

Ia than lotët qepallave

Ndonjë dashnori dytë.

Do t’angullijë ndoshta sot

Im qen gjersa të gjejë

Ushqim nga ndonjë tjetër zot;

Nd’u kthefsha do më ç’qenjë.

 Dy lirikat, kenga e Ines dhe e vajzes se Saragoses kane strofa me kater vargje me rime ABAB . Jane futur si interval midis strofave te kenges se pare. Ato japin shpirtin e trazuar te poetit. 

Pas shtegetimit ne Portugali, ku mahnitet nga bukurite e natyres se kesaj toke te embel, ndalet ne bukurite e Lisbones. Subjekti eshte ndertuar ne menyre te tille  qe cliron nga ana kompozicionale, dogmat e ngurta te klasicizmit.

 Haroldi shkon ne Spanje ku shfaqen kontraste te forta romantike. Ai mahnitet nga panorama mesdhetare, pjellore me fruta, por nga ana tjeter mbushet me deshperim  dhe keqardhje kur shikon se lufta mbjell terror dhe vdekje. Nje patos I fuqishem pershkon strofat qe paraqesin mospajtimin e popullit spanjoll me pushtimin. Poeti me shpirt te ndjeshem nuk e kishte te veshtire te kuptonte thelbin e forcave levizese. Ai ben nje dallim te qarte mes idealit te lirise qe misherohet tek populli I thjeshte dhe tek qendrimi kapitullues te aristokrateve vendas.

Heroizmi eshte misheruar tek vajza e Saragozes, e cila eshte nje vazje qe  misheron tiparet e vajzes spanjolle. Pershkrimi I saj merr ngjyrim romantik. Ajo le kitaren kur e therret zeri I luftes, duke u bere keshtu nje hero kolektiv. Ne kete kenge, ai ben nje pershkrim romantik te portretit te saj qe jepet me detaje.

Gorgone- Sipas mitologjise eshte nje nga tri motrat qe floket iu kthyen ne gjarperinj. Dhimbja e saj eshte e madhe kur vdes dashuria por ajo  nuk qan. Autori e jep portretin e saj ne raport me burrat, di te dashuroje . Forca e saj qendron tek shpirti.

Kenga 2 – E con Haroldin neper vise te Greqise , ne Shqiperi, perseri ne Greqi e deri ne brigjet e Bosforit.Ketu gershetohen pershkrimet romantike me meditime te ngrysura, realiste per fatin e popullit grek. Nenvizon nje kontrast te thelle mes te kaluares se lavdishme me heronj dhe gjendes se tanishme te Greqise. Bajron e therret popullin grek te ngrihet dhe te kerkoje lirine.

360 vargje I kushtohen Shqiperise . Del ne pah njohja e Bajronit per historine e Shqiperise.Heroi romantik viziton Shqiperine e Jugut dhe qendron si bujtes ne sarajet e Ali Pashes ku pritet me ndere te medha.

a) Heroi magjepset  nga natyra madheshtore dhe e ashper

b) nga karakteri burreror , bujar I shqiptareve.I quan kryelarte  me nje autoritet sovran.Ka lirizem te theksuar.Admirimi per shqiptaret  shprehet ne aspektin qe ka per to.  Ai I quan “ njerez t’eger”,  por jo ne kuptimin e shpirtit te tyre, por duke I vendosur ne harmoni me natyren shqiptare. Sinonime te fjales te eger mund te perdorim : te forte, te ashper, te pathyeshem.

Ai ne vargjet :

Shkëmbinjt’ e tyre s’janë më të patundur

Nga ata në çast rreziku e nevoje.

Nepermjet inversionit, I percakton shqiptaret si njesi matese e forces dhe stoicizmit. Jo me kot krahason shkembinjte me shqiptaret, dhe jo sic mund te krahasohet rendom sendi me njeriun.

Ne vargun “ (i pa shqiptarët) tek niseshin në luftë dhe fitore.” ,ai ve perkrag luftes fitoren e shqiptareve, sepse nese ata nisen ne lufte, sigurisht qe do te kthehen me fitore.

 C)historik, himnizoi historine shqiptare , Skenderbeun dhe kordhen e tij legjendare qe nuk eshte shkruar pa qellim me shkronje te madhe.

 “Dhe Iskanderi tjetër, që i dërrmoi

Përherë armiqt’ me Kordhn e tij kreshnike.”

d)gjeografik , himnizoi natyren shqiptare ( Agimi)

e)moral , himnizoi virtytet, por dhe vuri ne dukje paragjykimet patriarkale ( nane e rrepte burrash)

f)kulturor vleresoi veshjet dhe kenget polifonike.

Apostrofat e fuqishem shprehin  mahnitjen e Haroldit  per kreshat e maleve ku “ shqypje sqepin mpreh.”

Vleresoi vetite e shqiptarit te thjeshte I cili ecte kryelarte ne truallin stergjyshor, ku spikat mikpritja, bujaria, besa etj. Bajroni ngriti lart  dhuntite morale te gruas shqiptare si fisnikerine, bukurine, por nga ana tjeter ai pa edhe shtypjen qe I behet asaj.Kete ai e krahason me ish gruan e tij.

Pas vizites ne Shqiperi, poeti kthehet perseri ne Greqi. Ne kengen tamburxh ka nje patos te vecante. Ai e shef luften  ne nje kendveshtrim realist. E pershkruan me detaje.

Kenga 3 – Pasqyron nje etape te re te histories se Europes pas disfates se Napoleonit.Ka vargje emo-dramatike. Bajron shpreh shqetesimin per fatet e Europes, per tragjedine qe do te vije pas humbjes se Napoleonit. Ai I kendon iluministeve ide qe frymezojne revulucionin francez.

Kenga 4- 186 strofa, u shkrua ne Itali. Pershkruan me ngjyra te gjalla qytetet e medha te Italise dhe monumentet. Ndalet ne luften e popullit Italian kunder despotizmit.

Vecorite :

-          Ruan trajten e nje rrefimi te lire poetik qe na kufizon ne shtjellimin e subjektit

-          Krahas heroit bajronian kemi nje hero kolektiv pergjithesues, I cili vjen e behet me mbizoterues ne veper. Kjo tregon aspiratat demokratike te poetit ( djemte e Spanjes, vajza, populli spanjoll, bujtesit e Shqiperise)

-          Fati I heroit te vetmuar aktiv nuk njehsohet me ate te heroit kolektiv. Haroldi mbetet veshtrues pasiv, si shtegetar ndryshe nga autori heroi bajronian , nuk merr pjese aktive ne ngjarjet e kohes.

Kenga ku flitet te Shqiperine :

Ne kengen per Shqiperine, ai thote :  “Sa frike  e kote” , qe  e vecon pervojen e tij nga vendet e tjera, dhe e komenton pakuptimesine e asaj shkruar me lart. Poeti eshte deshmitar I gjalle e asaj ca sheh.

“Shqipëri, lejomë të kthej syt’ e mi

mbi ty, o nënë e rreptë burrash t’egër”

Fjala  “ lejome” sherben per te treguar respektin qe ka heroi per  Shqiperine, sepse I drejtohet ne veten e trete njejes.  Ne vargun pasardhes Bajroni vlereson shqiptaret dhe cmon vecorite e tyre : burrerine. Me fjale te tjera ai dhe I njehson vecorite e popullit shqiptar me  ato te vendit.

Bajroni sheh edhe me thelle asaj c’ka shohin syte. Pervec lavderimit te Shqiperise se vjeter, kesaj nene te burrave te forte,  ai pershkruan me detaje edhe ngjarjet e Shqiperise se sotme :

“Kryqi po zbret, po ngrihen minaret,

E zbehta hënëz ndrin nëpër lugina,

Mbi pyje me selvi n’agor të çdo qyteti.”

Ne keto vargje ai tregon per islamizmin dhe krishterimin, keto dy fe qe modeluan rrjedhen e historise se Shqiperise.

 Motivi I ekzotizmit eshte I pranishem:  “Gjind  me pak te eger presin ca me pak”—kemi paraysh qe Bajroni shkruan per lexuesin anglez qe s’I njeh shqiptaret, dhe I cileson ata si njerez te eger, pra larg qyteterimit, afer natyres se virgjer. Ekzotizem ndeshin europianet apo njerezit e botes perendimore kur perballen me nje bote plotesisht ndryshe, larg qyteterimit me njerez,  zakone e tradita te panjohura.

Nga ana tjeter, Bajroni I paraqet shqiptaret si model per tu ndjekur nga anglezet, te cilet e mbajne veten te qyteteruar, sepse anglezet nuk I presin miqte ne sallonet e tyre,sic I presin shqiptaret ne kasollet e tyre.Ky eshte nje tipar I romantikeve te cilet perdorin motivin ekzotik per te kritikuar veset e bashkeatdhetareve te tyre.

Stilistika :

Pyetjet retorike jane te shumta, pasi terheqin vemendjen e lexuesit, krijojne komunikim me te, I japin forms elegance duke mos dhene pergjigje per shume elemente, ngrihen ne nuance ironie ose qortimi ose shprehin qendrimin emocional te poetit.

Vendi pershkruhet nepermjet epiteteve dhe krahasimeve : Shqiperi e rrepte, ngjyra mashkullore (epitet metaforik - mjedisi dhe njerezit) etj.

Ato shoqerohen me inversionin I cili I jep melodi e ritem sintakses poetike : Te Pindit, cuka mjegull veshur.

Tipar I romantizmit jane dhe antitezat, ndaj dhe perdoren vzhdimisht psh ne vargjet :

 Ç’armiq për vdekje, po sa miq besnikë!

Enumeracioni sherben per te renditur njeri pas tjetrit boten e natyres, ate shtazore dhe ate te njerezve.

Nepermjet antonimise, si nje prej perdorimeve me te shpeshta stilistike te romantikeve, poeti himnizon virtytin e bujarise : “Ti japesh prehje e ngushellim fatkeqit, I meson fatbardhet e te iqt te skuqen”  .Dhe ne vargun “ C’armiq per vdekje, po sa miq besnike” , autori flet per karakterin burreror, ende te gjalle ne vendet e paqyteteruara.
Lexo me shume...

ESE: Jeta

ESE: Jeta!

Lindi një fëmijë! Lindi një jetë! Lindi një gëzim! Lindi një mundësi për gjeneracion, zhvillim a moszhvillim, që në embrion ka vdekjen…
-Jeta, një klithmë qarjeje, që përfundon përsëri me klithma qarje, e pavarësisht nga nocioni i papërcaktuar kohë...
-Jeta është aq individuale dhe “bronviane” në lëvizjen e saj kohore, sa që s‘mund të gjesh në globin tokësor dy jetë njësoj në zhvillim, sepse nuk ka dy njerëz njësoj, nga ana morfologjike, intelektuale dhe aktivitet njerëzor, edhe sikur të ishin vëllezërit “siamezë”…

-Jeta është luftë për të mbijetuar, është gëzim e hidhërim i mbrujtur bashkë, është rritje dhe plakje, konsumim mendor dhe fizik dhe më tepër shpirtëror, është e bukur, se jeton me shpresë, se shpresa e mban njeriun, se po vdiq shpresa, njeriu është kufomë. Jeta është iluzion dhe realitet, është e bukur dhe e shëmtuar, është dashuri, ideal dhe zhgënjim…

-Kush ta jep e ta merr jetën?!… Ja një pyetje pa përgjigje!…
“Në do të mos torturosh vetveten, mos kujto çast lumturie, kur je në kulmin e hidhërimit të vështirë.”
-Njeriun nuk e plak mosha, atë e plakin hallet, zhgënjimi, humbja në humnerën e shpresës, shpifja…
-Vjen një kohë dhe pyet veten: Ç‘kam bërë? Si e kam jetuar jetën?
-Sa lëng të ëmbël i thitha asaj? Sa helm është grumbulluar në shpirt?
-Ditët kalojnë si ujërat e lumit, një ditë ai ujë do të mbërrijë në oqeanin e paanë, për t‘u rikthyer te brezat e tjerë, në cirkuitin jetësor dhe qiellor, në vazhdimësinë jetësore dhe iluzore të pafundësisë të kësaj bote jallane dhe asaj që akoma nuk e njohim, por që duhet të jetë më e mirë, se kjo e sotmja që po jetojmë…
-Nuk ka qenie njerëzore që të mos lërë diçka në jetë nga vetja e tij. Po kështu dhe bimët e kafshët…-

E me gjithë këto të mësipërmet, jeta duhet jetuar, ashtu si ta jep fati e rasti, siç e ke të shkruar e të pashkruar, i pasur e i varfër, me halle e pa halle, me gëzime e me hidhërime, me dasma e vdekje, me miq e me shokë, me besim dhe me zhgënjime, me bukurinë dhe shëmtinë e saj…
-U shua një qiri dhe klithma çau qiellin si sirenë që lajmëron se dikush po vjen drejt hapësirës së saj të paanë… Po a vdes njeriu? A vdes shpirti i tij? Kush do të përgjigjet?…
-Lindi një fëmijë dhe klithma e tij çau qiellin dhe lajmëroi se jam këtu!… Lindi një jetë, një histori!…
-Një klithmë kur lind, një klithmë kur vdes, klithmë që mban tokën e qiellin në përjetësi enigmatike!?
Lexo me shume...

Burimet e shkruara greke dhe romake per Ilirine

Burimet e shkruara greke dhe romake per Ilirine

Lajmet e para mbi fiset Ilire dhe vendin e tyre i gjejmë që në monumentet më të hershme të letërsisë helene, që në poemat e Homerit e të Hesiodit. 

Në poemat e Homerit gjejmë edhe disa që kanë për subjekt historinë e Ilirisë, p.sh. poema mbi pjesëmarrjen e paioneve në luften e Trojes , për lokalizimin e vendbanimeve të tyre, për pjellorin e tokës së thespoteve (Epirit), etj. Duke folur për pjesëmarrjen e ilirëve paionë në luftën e Trojës kundër ahejve, Homeri i barazon prijësit e tyre ushtarakë, që vinin nga “Paionia pjellore” me prijësit e ahejve dhe të trojanëve. Në një vend të poemës “Odisea” flitet për Feidonin, prijësin me origjinë 

Studim statistikor mbi moshen e duhanpiresve - Pune me projekt

Pune me projekt

Lenda : Matematike

Tema : Studim Statistikor

Pergatiti : --

Viti : 20--

Studim i moshes se duhanpiresve ne pallatin 400 te lagjes “Dyli Haxhire Myzyri”

Popullimi : Bashkesia e numrit te personave duhanpires qe jane ne pallatin 400

Individet: Personat qe konsumojne te pakten nje cigare ne dite

Tipari  : Mosha e duhanpiresve( tipar i vazhdueshem)

	Klasa	Frekuenca f(x)	Denduria %	Mesi i klases
X1	15-25	4	40%	20
X2	25-35	0	0%	30
X3	35-45	1	10%	40
X4	45-55	3	30%	50
X5	55-65	2	20%	60
		Shuma:10	100%

Mesorja : Vlera e mesme : 40 vjeç

Mestarja :

Klasa modale : (15-25)

Kuartilja : ½ e modes : ½ (15-25)= ½ 10=5

Amplituda : Vlera me larte – Vleren me te ulet= 60-20=40

x	Mesi i klases	F(x)	x-m	(x-m)2	(x-m)2 . f(x)
15-25	20	4	-19	361	1444
25-35	30	0	-9	81	0
35-45	40	1	1	1	1
45-55	50	3	11	121	363
55-65	60	2	21	441	882

Dispresioni : 

Sigma :

Paraqitja grafike :

 

Perfundime : Nga ky studim statistikor marrim keto perfundime :

Ne pallatin e studiuar kemi 20 banore te cilet jane duhanpires te rregullt. Keto te dhena u moren pasi u pyeten familjet e cdo kati te pallatit.

Duhanpiresit me te shumte i perkisnin grupmoshes 15-25. Perkatesisht rreth 40%.

Duhanpiresit me te pakte i perkisnin grupmoshes 25-30.

Perkatesisht 0 %.

Perfundimet e ketij studimi nuk jane plotesisht te sakta pasi vlerat e tij jane marre te perafruara. Megjithate ai eshte ne gjendje te na tregoje me shume mbi kete pallat.

Lexo  me shume...

Koment dhe Analize "Palimpsest"- Martin Camaj

Koment dhe Analize "Palimpsest"- Martin Camaj

Poezia e M. Camaj mbetet nje dukuri me permasa europiane dhe kombetare njeherezi. Autori i “Nji fyell nder male”, “Kanga e verrinit”, “Djella”(novele), “Legjenda”, “Lirika mes dy motive”, “Poezi”, “Drandja”, “Rrathe”, “Shkundullima”, “Karpa”, “Poezi”, eshte shembulli mbase me elokuent i modernitetit shqiptar.

Krijimtaria e tij u zhvillua sipas gjedhesh te lira dhe modern. M.Camaj eshte shkrimtari me pragmatik ne letersine shqipe, prane L.Poradecit. Lirika europiane e shek.20 nuk na ofron nje porte ku mund te hyjme lehtesisht, pasi ajo perben nje sturkture komplekse, me plot te panjohura. Mbit e gjitha flitet per sundim te enigmes dhe erresires.

Vecori te poezise se Camajt

Poezia e Camajt ka preokupim shprehjen e vetvetes, kapjen e nje ndijimi, kujtimi.

A-     Poezia e Camajt dallohet per shkrirje traditash poetike, qofshin te kaluara apo te reja, modern.

Nga tradita shqiptare e te kaluares dallojme:

1-      Reflekse te De Rades- ne drejtim te sintetizmit dhe vizionit universal mbi jeten;

2-      Reflekse nga Mjeda – ne drejtim te teknikes se vargezimit virtuoz e klasik;

3-      Mbeshtetje ne folklore, sidomos ne ate te trevave veriore;

4-      Mbeshtetje dhe shfrytezim i i mitologjise shqiptare;

Nga tradita modern dallojme:

1-      Camaj eshte ndikuar fort nga hermetizmi (Ungareti) dhe me pas gjejme shfaqje te theksuara te simbolizmit e te strukturalizmit (ne gjuhe).

B-      Poezia e Camajt nuk dallohet per mesazhe te drejtperdrejta, port e nenkuptuara, parabolike, qe arrihen perms asociacionesh te njepasnjeshme.

C-      Poezia e Camajt perjetohet e interpretohet sin je tekst i hapur qe lejon nje numer te pafund leximesh.

D-     Vitet e fundit poezia e Camajt u be shume abstaguese, ku kuptimesite qarkullojne te mbishtresuara, so nje lloj palimpsesti poetic; duke punuar fort me gjuhen, ai arriti te mbishtresoje shumekuptimesi tekstore.

E-      Camajn e terheq thelbi i dukurive, pra shfaqja e gjithkoheshme e tyre; ajo universalja. Kjo ka cuar ne mbivendosje te detajeve, figurave, e imazheve te epokave te ndryshme. Nuk i interesojne angazhimet e drejtperdrejta historike apo shoqerore.

F-      Tek Camaj shfaqet dukuria e arkaizmit estetik, dmth vjeterimi i kohes, shtimi i distances se poetit me ngjarjen e rrefyer.

G-     Prirja hermetike-moderne e beri poezine e Camajt mjaft eliptike (qe dmth te kete pak fjale por shume nenkuptime) me kapercime te befa imazhesh e idesh, i dha trajten e nje kolazhi poetic.

H-     Poezia e Camajt eshte mjaft e kursyer, maksimalisht estetike, shpesh deri ne kufijte e aforizmave poetike

I-        Poezia e Camaj ka fjalor poetic teper te perzgjedhur. Cdo fjale ka vend te pandryshueshem. Vargu pergjithesisht eshte i lire, ka ritem e muzikalitet te brendshem qe krijohet nga:

-          Asonancat (thyerja e vargjeve, shpesh asimetrike, cezura te papritura), sidomos nga stili i nje rrefimi te qete e te distancuar.

J-       Poezia e Camaj eshte shkruar ne variantin e gegerishtes letrare. Nga faza e dyte deri ne fund, poezia e Camaj qe meditative, me disa rrafshe emocionale e kuptimore, me shume kumte poetike brenda teksteve pergjithesisht te shkurter.

“Ne te gjitha poezite e mi aka principe metrike (te fshehta) qe nuk e prishin ritmin e rradhitjen e gjuhes” do te shpjegohej Camaj per poezine e tij. Por, do te shtonim qe poeti ruan ritmin e radhitjen e natyrshme te gjuhes, por jot e botes.

Te gjitha poemat e M. Camaj kane si karakteristike fragmentaren, Ne menyre me te qarte kjo gje manifestohet ne poemat e shkurtra. Poezia “Gjarpijt e zez” ndertohet me disa efekte te qarta grafike bardhe e zi, por qe mund te sugjerojne dhe me shume ngjyra. Ne projektin poetic te Camajt hidhet drite verbuese: e jeta e tyne asht e bardhe,/e bardhe nen diell,/ e jeta e bardhe e bardhe,/ nen diell e bardhe, e bardhe. Vetem ne pese vargje mbiemri “i bardhe” perdoret 7 here, emri “diell” dy here- insistimi i poetit eshte sugjestiv, gjuha nuk eshte me komunikim porn je gjenerator gjendjeje, posacerisht drite, e ngjashme me pikturen moderne.
Lexo me shume...

ESE: Don Kishoti i Mances : Boten prapa desh ta kthente dhe me ushte ta mberthente!

ESE: Don Kishoti i Mances : Boten prapa desh ta kthente dhe me ushte ta mberthente!

Boten mbrapa desh ta kthente dhe me ushte ta mberthente!

Don Kishoti, ky kalores me pazmore idealiste qe deshiron te ktheje kohen mbrapsh, eshte bere nje figure simbol pergjate koherave. Mund te duket paradoksale : Te kthesh kohen mbrapa? A eshte e mundur? A eshte gjeja e duhur?

Keto pyetje Don Kishoti i kishte te zgjidhura ne mendjen e vet. Ai niset i vetem , i bindur, i verbuar nga vetebesimi dhe i zhytur ne boten fantastike te librave ne kerkim te te pamundures, por njekohesisht edhe endrres se tij. Nuk e dime si t’a percaktojme kete hero tragjikomik ;  te ndershem dhe te zgjuar, apo nje njeri i mberthyer nga kthetrat e cmendurise?

Kete problem rrok dhe romani i madh i Servantesit.  Spanjollet e asaj kohe jetonin ne nje rreth te mbyllur ku korrupsioni, pandershmeria dhe injoranca po mbytnin cdo mendje te lire. Don Kishoti nuk pranon te bjere pre e kesaj fryme, por merr ushten duke besuar ne natyren e tij romantike  dhe naive se me te do te ktheje kohet e vjetra, kohet e lavdishme te Spanjes dhe te kaloresve legjendare per te cilet lexonte tere diten ne libra.

Ky veprim ne pamje te pare duket sa qesharak, dhe i thelle, por duhet te pranojme dhe qe ndryshimi dhe ecja perpara e kohes nuk duhet dhe nuk mund te ndalet. Revolucioni i Don Kishotit nuk do te sillte medoemos te mira, madje eshte qesharake te duash te kthesh kohen pas. Don Kishoti eshte sa qesharak me manierizmat e tij, sa edhe i mencur. Ai njeh mire literaturen dhe historine dhe ndoshta simbolizon njerezit e mencur qe mund te bien pre e budallallekut te tyre.

Ne nje kontekst me te gjere, mesazhi lidhet me ata njerez te cilet bien ne krahet e fantazise me teper sec duhet dhe ne nje moment te caktuar realiteti I zbret me kembe ne toke, dhe e gjitha kjo eshte ne perpjestim te zhdrejte.  

A ka ende sot Don Kishote?  Sigurisht qe po ; artistet e vertete dhe bohemet kane qene dhe do te jene Don Kishote, fatkeqesisht per jeten e tyre qe shkon si nje iluzion, dhe fatmiresisht per boten qe  ende ushqen njerez japin tere jeten per pasionin e tyre dhe qe besojne tek endrrat aq shume saqe humbasin ne to.

Si perfundim mund te themi qe sado paradoksale mund te duket, sado jashte kohe apo “te cmendur” keta njerez mund te jene, botes i nevojiten Don Kishote, pasi jane ata njerez te cilet te vetem me endrrat e tyre, marrin guximin te ndryshojne boten, gje te cilen te tjeret jane te dobet dhe nuk e bejne.

ESE: Analize e nje pikture te Van Gog

ESE: Analize e nje pikture te Van Gog

Vincent Van Gogh – Luledielli

Ka shume vepra arti qe shetisin neper te gjitha galerite e botes, dhe jane bere sinonime te vete emrit te artistit apo teknikes. Pikturat e shumta te lulediellit te van Gogh jane nje nga ky shembull. Sapo dikush e sheh kete ben nje lidhje te menjehershme ne mendje ndermjet emrit te artistit dhe piktures, por gjithashtu dhe ndermjet artistit dhe influences se tij ne zhvillimin e artit nepermjet ketyre pikturave. Ne momentin qe dikush sheh keto piktura fillon dhe ve re aspekte qe duket sikur rrjedhin nga nje veper tek tjetra . Ngjyrat jane vibrante dhe shprehin emocione ne menyren me tipike te lidhura me jeten e luleve te diellit: nga ngjyra te verdha te shnderritshme qe shprehin lulezimin e plote e deri tek kafe te thata qe shprehin rrudhjen dhe vdekjen; prezantohen te gjitha fazat e endura ndermjet ketyre te kundertash polare. Ndoshja kjo teknike eshte arsyeja se pse njerezit terhiqen nga kjo picture; ndjesia e permbushjes qe ndodh nga te paret e cdo sprektri te jetes dhe avash avash e me thelle te kuptuarit se si te gjitha qeniet e gjalla jane te lidhura me njera tjetren.

Ekzistojne disa vepra te kesaj serie pikturash (secila nga to eshte lehtesisht e identifikueshme qe mban firmen e Van Gogut) neper te cikat ka vetem disa detaje te vogla qe i dallojne. Ne menyre te pergjithshme paraqitja kryesore e piktures, se bashku me pozicionimin e vete luleve te diellit mbetet e njejte. Me poshte mund te shohim zonat e vecanta te ndryshimeve neper piktura te ndryshme.

  Ne te majte mund te shohim dy piktura luledielli te nje serieme te njejtin emer; megjithate keto dy vepra kane disa ndryshime teper te vogla.

1.    Ka ndryshime ne strukturen e petaleve te disa nga luleve. Tek numri 1 mund te shohim se si  vepra e dyte eshte me e mbushur ne detajin perkates.

2.    “Syri” ne qender te lules ka ngjyra te ndryshme. Ne te paren ka me teper nje ngjyre jeshile ne te verdhe, ndersa ne te dyten te zeze te theksuar.

3.    E njejta gje ndodh dhe me piken 3, ku ngjyrat e perdorura jane te ndryshme.

Megjithese pikturat e luleve te diellit te Van Gogut jane shume te ngjashme ne shume aspekte, secila qendron vecmas sin je veper unike arti. Van Gogu filloi te pikturonte luledielli pasi u largua nga Hollanda dhe u vendos ne France ne kerkim te krijimit ten je komuniteti artistik. Pikturat e par ate series u krijuan per te dekoruar dhomen e gjumit te mikut te tij, Pol Ganguin. Shumica e tyre u pikturuan ne Arles, France rreth viteve 1888-1889.
Lexo me shume...