ESE: Pershkrimi i nje peisazhi

"Pershkrimi i nje peisazhi me ane te epiteteve dhe krahasimeve."


Ndersa kalova shtegun e fundit te malit qe me pengonte pamjen, para meje mu shfaq peisazhi me i bukur qe me kishin zene syte. Ne sfond, diku atje larg tej shfaqeshin si siluteta gjigandesh male te thepisura, te cilat dukej sikur mprihnin majat e tyre per kedo qe guxonte ti afrohej. Dukeshin teper te vagullt, por hija e tyre e rende binte neper te gjithe luginen poshte tyre. Tek kjo lugine kalonte mes per mes nje lume i vogel, por mjaft i rrjedhshem dhe me uje te paster si kristali. Ne fushat rreth tij rriteshin bime nga me te ndryshmet qe me ngjyrat e tyre i jepnin jete te gjelbres se barit. Gjalleria e atij vendi shtohej nga zogjte e shumte, qe me flatrat e tyre thuajse magjike dukej sikur hidhnin pluhur buzeqeshjeje perreth. Vendosa te eci drejt lugines dhe sa me thelle futesha, aq me teper mahnitesha. Ishte si nje bote krejtesisht tjeter, e ndryshme nga cfaredo peisazhi qe kisha pare me pare. Ne majen e kodres me te afert shtrihej nje keshtjelle e vogel. Ndryshe nga pjesa tjeter harmonike e vendit, ajo ndillte nje hije te zeze rreth saj, sikur mbillte kob rreth e qark perimetrit. Vendosa te mos kaloj afer pasi ndjesia qe me falte nuk ishte pozitive. Nderkohohe qe ecja me dukej sikur fluturoja, aq i lehte me duket vetja. Pemet thurnin kurora gjethesh siper kokes time, me ngjyra te gjelbra nga me te emblat qe kisha hasur. Dhe keshtu vazhdova te eci....aq sa me mbanin kembet...pasi rruge tjeter nuk kisha. Nuk mund te kthehesha kurresesi pas.
Lexo me shume...